woensdag 29 februari 2012

Raspende klanken

'Je accent is al aardig afgevlakt' vertrouwt de Vlaamse skimonitor me toe, nadat hij mij 's morgens in de gang van het hotel heeft begroet met een Jiskefetachtig 'goedemorgend!'. Ik heb hem zojuist bekend dat ik uit Nederland kom - alsof hij dat niet allang had gehoord. Zelf heeft hij een Groningse vriendin die al 35 jaar in Antwerpen woont en 'waar je niets meer aan kunt horen'. Die opmerking over dat afgevlakte accent is uiteraard bedoeld als compliment, want Vlamingen hebben weinig waardering voor het in hun ogen (of beter: oren) erg slordige en schurende taalgebruik van hun noorderburen.

Hoe zorg je nu dat je als enige 'Ollander in een gezelschap van pakweg honderd Vlaamse wintersporters niet te veel opvalt? Of erger nog: dat je als vervelende kaaskop wordt weggezet? Je probeert, geheel tegen je Hollandse natuur in, niet meteen je ongevraagde opinie over alles te geven. En als je dan je mond opendoet, draai je de volumeknop tot de helft terug en slik je de raspende g's en Gooische erren zo veel mogelijk in. Voor een zo bescheiden en terughoudend mens als ik - al zeg ik het zelf - is dat natuurlijk een fluitje van een cent (daarom vind ik het ook zo fijn in Vlaanderen). Maar voor veel van mijn vakantievierende landgenoten geldt dat niet. Dat kan ik hier op de skipistes dagelijks vaststellen. 'When in Rome, do as the Vandals', lijkt het motto van de Nederlander in het buitenland.

Aan raspende klanken overigens geen gebrek in deze gemêleerde Vlaamse Skikolonie. Het grote contingent Oost- en West-Vlamingen communiceert onderling onbekommerd in hun eigen ruwe taalvariant: een lepel Zeeuws, wat Fries erdoor zo te horen. Even roeren en er komt iets voor mij compleet onverstaanbaars uit. Ik voel verzet in mij opkomen: zoveel complexloze dialectsprekers, en ik mag niet eens een beetje plat Poldernederlands praten? Ach, ik houd me maar gedeisd en neem nog een pintje. Het is niet het moment om Hollander te zijn.

Handgeschreven wijsheden

Ik bewaar al jaren een groen schriftje met mijn ex-librisstempel op de voorkant. Er heb er in geen dertig jaar in gekeken, maar laatst nam i...