Ik moest denken aan een reislustige vriend, die ooit bij een Israëlisch echtpaar ging eten. Overmand door alle voedsel en vooral alle drank die hem onophoudelijk was opgedrongen, bedankte hij aan het einde van de avond zijn gastheer en -vrouw met de wat ongebruikelijke formule "Thank you for your hostility".
Ik was gewoon een beetje moe, verklaarde mijn vriend zijn slip of the tongue. Natuurlijk, maar is dat niet juist het moment waarop een ongepaste, want vijandige gedachte erin slaagt de innerlijke censor te passeren? "The ego is not master in its own house" om Freud, de bedenker van al dit moois eens (hopelijk niet ten onrechte) aan te halen.
Versprekingen en verlezingen, ze komen zo veelvuldig voor dat diezelfde Freud ze de ‘Psychopathologie des Alltagslebens’ noemde, zo lees ik op het internet. En we kunnen aan dat rijtje ook nog het verkeerd horen toevoegen.
Zo vertelde weer een andere vriend mij onlangs hoe hij als overheidsvoorlichter eens telefonisch uitleg had moeten geven aan een journalist over het oplossen van problemen met een ondergelopen tunnel in aanbouw. "We gaan duikers inzetten die onder water gaan kijken waar het lek zit" had hij geduldig uiteengezet. De volgende dag las hij in de krant: "Duitsers in de Maas op zoek naar tunnellek".
Welke journalistieke hersenkronkel verantwoordelijk was voor deze 'fehlleistung', dat zal een raadsel blijven.
