donderdag 7 februari 2013

Beste Oom Donald

Ik moet als kind niet van het bestaan van kopieermachines hebben geweten. Dat leid ik af uit mijn recente herontdekking van 10 dichtbetikte velletjes papier, bevattende de 'Donald Duck story', een geschiedenis van de Donald Duck-strip en zijn belangrijkste maker Carl Barks, alles met twee vingers overgetypt uit een bibliotheekboek. Is er een betere illustratie denkbaar van oprechte genegenheid voor de opvliegendste eend ter wereld dan dit trouwhartig monnikenwerk?

Ik heb zelfs tot tweemaal toe geprobeerd om in correspondentie te treden met Oom Donald. Mijn eerste brief begon met veel gefleem en stroopsmeerderij, om pas in de laatste regels de ware reden van mijn schrijven prijs te geven: was er wellicht een vacature beschikbaar voor een jonge striptekenaar? Mijn toenmalige leeftijd - tien jaar - hield ik wijselijk nog even achter. Dat deze stoutmoedige brief onbeantwoord bleef, kan aan de adressering gelegen hebben. Die was met 'Walt Disney Studios, Amerika' aan de summiere kant. Ook de frankering middels een postzegel van 45 cent was niet riant te noemen. Een maand later kwam de brief vuil, verkreukeld en vol indrukwekkende stempels retour afzender.

De volgende poging, twee jaar later, had meer succes. Ditmaal was ik zo pienter geweest Donald te benaderen via de burelen van zijn eigen Vrolijk Weekblad in Haarlem. Een antwoord liet dan ook niet lang op zich wachten.
'Beste Arno,' begon de brief. 'Dank je wel voor je ontzettend lange brief. Ik vind het heel erg leuk om zulke lange brieven te ontvangen.'
Zelfs op die leeftijd voel je de onwaarachtigheid van zo'n bewering al haarfijn aan. In mijn brief had ik blijkbaar ongezouten kritiek geleverd op de koers van het weekblad Donald Duck, want ietwat verongelijkt gaat het aldus verder: 'Ik ben het niet helemaal eens met jou (sic) veronderstelling dat Donald Duck helemaal gaat vernederlandsen. Iedere week zijn er meestal drie pagina's Nedelands (sic) stripgebeuren en de rest is altijd Amerikaans.' Mijn geklaag was duidelijk tegen Oom Donalds zere poot geweest, want hij dramt vrolijk door: 'Het is niet helemaal waar dat de Walt Disney figuren geheel in handen van Nederlandse striptekenaars zijn gegeven. De meeste verhalen komen uit Amerika of Denemarken.'

Sta mij toe, eigenwijze eend, om jou na 35 jaar van repliek te dienen bij monde van je eigen neefjes:
Kwik: 'Denemarken, Oom Donald?'
Kwek: 'Maar u zei toch net'
Kwak: 'dat de rest altijd Amerikaans was?'

Handgeschreven wijsheden

Ik bewaar al jaren een groen schriftje met mijn ex-librisstempel op de voorkant. Er heb er in geen dertig jaar in gekeken, maar laatst nam i...