Intussen probeer ik te besluiten of ik mijn Oosterse medeburgers hardhandig opzij zal schuiven om de cayennepeper te grijpen, of dat ik eerst een - vermoedelijk weer vergeefse - tocht naar de conservenafdeling zal ondernemen voor een blikje kikkererwten.
Voor ik die knoop kan doorhakken, word ik aangesproken door een van de Chinezen: 'Excuse me, we looking for sart.' barst hij uit. 'You mean salt' verbeter ik hem. De Chinees schudt het hoofd. 'No, sart: Es Ie Ar Tie' spelt hij geduldig. 'Sorry, I have no idea.' antwoord ik geheel naar waarheid en ik verleg mijn aandacht weer naar mijn cayennepeper. 'Here, look' roept een van de andere Chinezen. Hij wijst naar een opschrift op het schap: 'Thailand salt' lees ik. 'Ah, salt!' roep ik triomfantelijk en wijs naar de onafzienbare rijen keuken- en tafelzout een halve meter verderop. 'There is the salt'. Gretig rennen de Chinezen eropaf, terwijl ik mij uit de voeten maak, richting kikkererwten. 'Is this sart?' roept een van hen mij nog na, maar ik ben al op veilige afstand.
