maandag 16 april 2012

Een wijntje zonder flauwekul


"Deze wijn ruikt als stenen die na een regenbui drogen in de Spaanse middagzon" schrijft de wijnkenner van het Vlaamse dagblad 'De Morgen'. Zou dat bedoeld zijn als compliment? Over diezelfde wijn: "Hij refereert licht naar kersen, met een kruidige afdronk" (of woorden van gelijke strekking: ik heb de krant niet meer). Waarom zijn wijnrubrieken toch altijd vergeven van dit soort mislukte lyriek? Een wijncursiefje lijkt wel een alibi om straffeloos dronkenmansproza te debiteren. En daarmee doel ik echt niet op het typische wijntaaltje (afdronk, body, robe, lengte etc.) waar veel mensen zo boos en overstuur van raken. Een bepaalde terminologie heb je nu eenmaal nodig om iets zinnigs over wijn te zeggen, wil je tenminste verder komen dan algemeenheden als 'lekker'. Ter illustratie daarvan de volgende anekdote.

Ik werkte nog niet zo lang in de boekhandel toen ik eropuit gestuurd werd om een fles wijn te kopen bij de naburige wijnhandel. Er kwam een auteur signeren en toentertijd kregen die niet meer dan een boekenbon en 'een lekker flesje'. Mijn wijnkennis reikte niet veel verder dan de slobberwijntjes die ik als student van de lokale supermarkt betrok: witte 'Droe Steen' uit Zuid-Afrika en goedkope Franse merlot in de bekende scheve flessen van J.P.Chenet. Lekkere doordrinkers voor elk moment van de dag, maar met serieuze wijn had het allemaal niks te maken natuurlijk.

Met de nodige schroom stapte ik dus over de drempel van de wijnhandel. Ik voelde mij net een boertje dat in de stad chique kleren gaat kopen. Binnen waren geen bordjes om enige richting te verschaffen aan de kandidaat-wijnkoper. Op de gok liep ik naar een kast en begon aandachtig wat etiketten te bestuderen. "Kan ik u helpen?" klonk het achter mij. De eigenaar keek mij een beetje verstoord aan vanachter de toonbank. "Ik zoek een rode wijn." begon ik schaapachtig. "Voor een cadeautje." Ik dacht even na of mij nog iets te binnen schoot. "lekker fruitig." voegde ik eraan toe. De wijnhandelaar bekeek mij met groeiend misprijzen. "Fruitig? Wat bedoelt u met fruitig?". Hij kwam nu dreigend op mij toegelopen. "Een fruitige wijn is een wijn die naar fruit smaakt. Kunt u wat preciezer zijn?" Ik had ineens veel spijt van mijn onbezonnen uitlating. "Ik kom nog wel eens terug." mompelde ik en verliet haastig de winkel. Bij de supermarkt op de hoek kocht ik de fles bordeaux met het grootste chateau op het etiket en keerde boekhandelwaarts.

Handgeschreven wijsheden

Ik bewaar al jaren een groen schriftje met mijn ex-librisstempel op de voorkant. Er heb er in geen dertig jaar in gekeken, maar laatst nam i...