Hoe anders is het hiermee gesteld in mijn geboorteland ... Over Nederlanders kun je veel zeggen, maar niet dat ze hun mening onder stoelen of banken steken. Moordkuilen treft men in ons landje niet aan, want de Nederlander lucht doorlopend zijn hart. Zijn mening slingert hij je het liefst recht in je gezicht. Opdat men hem toch vooral niet verkeerd begrijpe! Verfrissend? Als je van een koude douche houdt ...
Stamverwante broedervolken, ja. Maar daartussen gaapt toch een culturele kloof van behoorlijke diepte Dat bleek onlangs weer, toen ik in het vaderland was voor een bezoekje aan vrienden. Ik schoot de Gall & Gall in om een flesje wijn te kopen met net iets meer allure dan bij de naburige prijsbreker Bas van der Heijden te krijgen was. Bij binnenkomst werd ik luidkeels begroet door de ongeschoren verkoopmedewerker, wat je in Vlaanderen in een winkel niet snel zal overkomen (dat groeten bedoel ik; je niet scheren is er juist weer erg 'ín'). Nu word ik graag opgemerkt als ik een winkel binnenkom, dus tot zover niets aan de hand. Vlak na mij betrad echter een vaste klant het pand, waarna zich de volgende dialoog ontspon:
Verkoper: 'Heee hallo!'
Klant: 'Beste wensen!'
Verkoper: 'Jij ook de beste wensen.'
Klant: 'Lekkere wijntjes had je me meegegeven voor de Oud en Nieuw. Super.'
Verkoper: 'O ja, joh?' (typisch Rotterdamse taaleigenaardigheid)
Klant: 'Die witte was echt helemaal toppie hoor.'
Enzovoorts.
Intussen had ik mij bij de kassa vervoegd met mijn zorgvuldig geselecteerde cuvée. De ongedwongen conversatie was nog in volle gang. Slechts door de verkoper lang en indringend aan te kijken, wist ik hem er uiteindelijk toe te bewegen mijn aankoop af te rekenen. Wel praatte hij al timmerend op de kassa vrolijk verder met de vaste klant, alsof ik in het geheel niet bestond.
Stilzwijgend verliet ik de winkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten